این خبر کیهان تهران مرا به سالهای دوری برد:

من اورا میشناختم ... سالها پیش در برلین روزی در مترو نشسته بودم که شنیدم کسی به فارسی و با صدای بلند ناسزا میگوید. با تعجب به دنبال صدا رفتم که او را دیدم ... متاسفانه کلاسم دیر میشد و باید که پیاده میشدم. چند روز بعد از آنروز او را نزد یکی از دوستانم که مسیر خانه و محل کارش، همان خط مترو بود دیدم. از خودش و گذشته اش برایم گفت، عکسهای دوران جوانی اش که لابلای کتابهایی که به قلم خودش بود نگه داری میکرد را نشانم داد ... آها پس او همان شهرزاد است که هما ناطق در سخنانش گفته بود.

هما ناطق در سالهای اوائل هشتاد در سخنرانی ای در پاریس که به نقد نقش خود و دیگر دست اندکاران قلم و کتاب در انقلاب و به حکومت رسیدن جمهوری اسلامی می پردازد اشاره ای به یکی از اعضای کانون نویسندگان میکند که شهرزاد نام داشته است. زمانی که بعد از انقلاب او را دستگیر کرده بودند کانون نویسندگان اعتراضی نیمکند، چرا که او به غیر از نویسندگی، گذشته رقصندگی در کاباره های لاله زار هم در کارنامه خود داشته است.

اگر اشتباه نکنم هما ناطق گفت که تنها سعید سلطانپور بود که اصرار داشت باید کانون به بازداشت شهرزاد اعتراض کند ولی دیگران یا سکوت کردند ویا مخالفت. مخالفان میگفتند این کار برای کانون دردسر ایجاد خواهد کرد. فکرش را بکنید کانونی که نتواند در مقابل خفقان و زندان از اعضای خودش حمایت چگونه میتواند از آزادی قلم دفاع کند؟

در اینباره باز هم خواهم نوشت