پروین اردلان در پیام خوب و کامل خود که برای دریافت جایزه بنیاد اولاف پالمه ایراد داشت به درستی اشاره به تجربیات صد ساله زنان فمینیسم ایرانی میکند و میگوید:

" افتخار می کنم که زنی سکولار و متعلق به جنبشی فمینیستی هستم که پیشینه 100 سال مبارزه ومقاومت برای احقاق حقوق زنان را دارد. بیش از صد سال است که ما نیز هم چون بسياری خواهرانمان در سراسر دنیا برای دستیابی به بدیهی ترین حقوق خود چون حق انتخاب در زندگی فردی و اجتماعی و از جمله حق انتخاب پوشش تلاش کرده ایم. اما هر بار قربانی سیاست دولت های ایدئولوژیک شده ایم. به ویژه طی سه دهه پس از انقلاب "اسلامی" بسیاری از دستاوردهای زنان پیشکسوت ما قربانی این سیاست ها شد : قوانینی چون قانون حمايت خانواده لغو شد و آزادی در انتخاب پوشش به اجبار در نوع پوشش تبدیل شد و به قالب قانون در آمد. "

حالا که هم اکنون در سالگرد روزهایی به سر میبریم که تظاهرات مارس 57 و مبارزات زنان در مخالفت با حجاب اجباری و لغو قانون حمایت از خانواده را برای ما زنده میکند از دوستانم میخواهم در یک بازی تخیلی مرا یاری رسانند تا شاید از این طریق بتوانیم اشتباهات مان را ثبت کنیم، تا بدانیم کجا اشتباه کرده ایم، بدانیم چه چیز را نمیخواهیم، چه چیزی را میخواهیم و آنرا چگونه میخواهیم چگونه باید دست آوردها را حفظ کرد و چه کار نباید کرد که به راحتی دست آوردهایمان به یغما برده شوند؟

از خورشید خانم ، امشاسپندان ، سرزمین آفتاب ، پویا ، نازخاتون و زنانه ها میخواهم که در اجرای این طرح مرا یاری دهند.

متشکرم