شهرزاد نیوز مینویسد:

فریاد زنان در ایران و سکوت زنان در خارج کشور!

زمانی، خارج از کشور مرکز فعالیت‌های عملی و نظری در حیطه مسائل زنان و مبارزات آنها بود. جدل‌ها و دیالوگ‌ها از یک سو و نمایش‌های خیابانی در میادین شهرهای اروپائی از سوی دیگر ، وضعیت زنان در ایران را به افکار عمومی جهان معرفی می‌کرد. این در حالی بود که مبارزه زنان در ایران بی سر و صدا و "زیر پوست شب و شهر " در جریان بود.
در ایران، ماه‌هاست فریاد فعالین زن طنین افکن شده است. در مقابل این فریاد، کوکتیل سرکوب، فشار، زندان، ضرب و شتم، خانه گردی و اتهام، تحقیر و توهین به آنان خورانده می‌شود تا بدین وسیله دایره تاثیرگذاری‌شان را محدود کنند و قدرت مانورشان را کاهش دهند.
در خارج از ایران، هرساله، خصوصا چند هفته ای قبل از 8 مارس، دهها سازمان و گروه زنان با انتشار اطلاعیه‌های شماره گذاری شده، خبر از برگزاری مراسم و جشن و راه پیمایی های کوتاه و بلند خود می دهند.

در ایران، فریاد فعالین زن از خیابان و دانشگاه و بند 209 اوین بلند شده است. اما درخارج از ایران،شاهد سکوت گروه های زنان ایرانی هستیم. می‌توان با اهداف این یا آن سازمان و گروه و کمپین موافق بود یا مخالف. اما بحث بر سر این نیست. بحث بر سر سکوت در مقابل سرکوب است. چرا سکوت؟

این سوال من هم هست، چه باید کرد؟

*********

عکس از کسوف