به نظر من یکی از زنانی که عنوان "سفیر فمینیستهای ایرانی در اروپا" را باید به او اهدا کرد شهلا شفیق است. او چندی پیش یک فراخوان در فرانسه ( کشوری که در آن به سر میبرد) منتشر ساخت که به نظر من رشد فکری، استقلال شخصی، ابعاد درایت و روشن ضمیری زن ایرانی را به نمایش میگذارد. این هم آن فراخوان: . ......................به پشتيبانی از مبارزه فمينيست های ايرانی برخيزيم .
جنبش زنان در ايران هر روز گام هايی محکم تر در مسير مبارزه برای آزادی و دمکراسی بر می دارد. کار زارهای گوناگونی که به همت فمينيستها به پا شده از جمله مبارزه برای تدوين منشور زنان، کمپين لغو سنگسار و کمپين "يک ميليون امضا" شواهد غرورانگيز اين تلاش های بی وقفه اند. فمينيست های ايران در مبارزات خود به قطعنامه ها و کنوانسيون های بين المللی که ايران امضا کرده است ارجاع می دهند و دولت را به رعايت تعهدات خود فرا می خوانند. ايران از امضا کنندگان کنواسيون های بين الملی مدافع حقوق بشر و نافی تبعيضات و نابرابری هاست اما حکومت مستقر به نام اسلام تبعيض جنسی و نابرابری زن ومرد را قانونی کرده است. زنان ايران در عرصه جامعه و فرهنگ حضوری قاطع و درخشان دارند اما در نظرگاه قانون مسلط ناقص و فرودست محسوب می شوند. اين قوانين با منع رشد وشکوفايی نيمی از جامعه زيان های جبران ناپذيری برای ملت و مملکت در پی دارند.
در شرايطی که در فضای بين المللی شاهد گسترش انواع افراطی گری در بستر رشد منازعات ميان دولتی، قومی و مذهبی هستيم جنبش زنان در ايران افق های تازه ای در چالش های حقوق بشری، فمينيستی و دمکراتيک در سطح ملی و دنيايی می گشايد. اين جنبش با ارجاع به ارزش های جهان شمول بشری رويکرد ايستا به هويت ملی، قومی و مذهبی را به پرسش می کشد، حصارهای بسته مفاهيمی چون " فمينيسم اسلامی" و "حقوق بشر اسلامی" را در می نوردد و به روشنی اعلام می کند که مسلمانی در نفی حقوق بشر، نفی آزادی و برابری زنان و نفی دمکراسی نيست. اين جنبش نويد بخش فمينيسمی پوياست که به تنوع فرهنگها در چهارچوب ارزشهای جهان روا ارج می گذارد.
اکنون، در روزهايی که به استقبال 8 مارس، روز جهانی زن می رويم جنبش فمينيستی در ايران آماج سرکوب گسترده ای ست. دستگيری و بازداشت دهها زن فعال به اتهام واهی اقدام عليه امنيت، هدفی جز واداشتن آنان به سکوت و برچيدن کارزارهای مبارزاتی ندارد. در شرايط سانسور رسانه های جمعی در داخل کشور انعکاس اين اقدامات سرکوبگرانه، آنطور که بايد و شايد ميسر نيست.
ما در فرانسه، همه ی زنان و مردان آزادی خواه، فعالان جنبش فمينيستی، حقوق بشر، هنرمندان، روزنامه نگاران و کنشگران سياسی را به پشتيبانی فعال از فمينيست های ايرانی که مبارزه آن ها نويد بخش آينده ای دمکراتيک در ايران است فرا می خوانيم.
امضا کنندگان فراخوان .
شهلا شفيق- نويسنده و فعال جنبش زنان عبدالکريم لاهيجی ـ نايب رئيس فدراسيون جهانی اتحاديه های دفاع ازحقوق بشر رضا معينی ـ پژوهشگر و مسئول بخش ايرانی گزارشگران بدون مرز
نخستين امضاهای حمايت هلن سيکسوس ـ نويسنده نامدار فرانسوی، آريان منوشکين ـ کارگردان برجسته تئاتر، فادلا آمرا ـ رهبر جنبش زنان "نه هرزه، نه فرودست" به همراه محمد عبدی دبير کل و سيهم حبشی نايب دبيراين جنبش، کارولين فورست ـ نويسنده و روزنامه نگار، برنده جايزه کتاب سياسی در سال 2006، فيامتا ونر ـ نويسنده و روزنامه نگار، سوفی بسيسس ـ پژوهشگر ودبير فدراسيون جهانی حقوق بشر، فرانسين باوه ـ معاون شورای منطقه پاريس و حومه، واسيلا تامزالی ـ وکيل سر شناس الجزايری و رئيس اسبق بخش حقوق زنان در يونسکو ، ليليان کاندل ـ جامعه شناس، مايا سوردوت ـ نماينده اتحاديه انجمن ها برای دفاع از حقوق زنان ، ژوليت منس ـ نويسنده ، توفيق و بريژيت الال ـ بنيانگذاران انجمن "مانيفست آزادی ها"، نيکول ساوی ـ عضو انجمن همبستگی با زنان دمکرات الجزايری، کلارا دومينگز ـمسئول خانه زنان در پاريس ،کلودی لسلير ـ مورخ ، از بنيان گذاران شبکه اقدام برای خود مختاری حقوقی زنان مهاجر و پناهنده، مونيک دانتال ـ نماينده شبکه فمينيستی "گسست"، ناديا شعبان ـ نايب رئيس انجمن تونسی ها در فرانسه ، ژوسلين کلارک مسئول بخش فمينيسم اتحاد خانواده های لائيک ، فا تيما لالم – جامعه شناس و عضو مرکزی جنبش تنظيم خانواده ، کاترين دودون ـ هنرمند عکاس ، دنيز بريال –مسئول انجمن آتالانت ، ويدئو های فمينيستی ، کاترين کريژل ـ روانشناس ، ناديا رنگار ـ جامعه شناس، ماريانا اوترو ـسينما گر
