چندروزی هست که برگشته‌ام ولی تا الان وقت نوشتن نداشتم. سفر خیلی خوب و پرباری بود. پدربزرگم میگفت سفر انسان را پخته‌تر میکند، البته وی در غالب یک شعر آنرا میگفت که من آنرا فراموش کرده‌ام.
و من پخته تر شدم، در شناختن انسانها در تعمیق دوستیها، در آشنائی با فرهنگ و آداب ورسوم دیگر ملیتها ( به خصوص در تور رآکی ماونتین که با یک گروه که از کشورهای مختلف آسیای شرقی را شامل میشد همراه شدم).
در این مسافرت من به شهرههای تورنتو، مونترآل، ونکوور و در آخر به منطقه کوهستانی رآکی در غرب کانادا رفتم و چه زیبا بود این خطه از کره خاکی. اگر وقت کردم حتماً شرحی از آن خواهم نوشت. دلیل اصلی من از رفتن به کانادا شرکت در سمینار سالانه بنیاد پژوهشهای زنان ایرانی در مونترآل بود. که گزارشی از آنرا در اینجا , اینجا و اینجا میتوانید بشنوید. سمینار امسال از نظر من خیلی پربار و یکی از بهترین سمینارهای این بنیاد بود که من در آن شرکت کرده بودم ( استکهلم، لندن، برلین، وین ).
یکی از کتابهایی که در این سفر خواندم کتابی است که در حقیقت تز دکترای خانم الیز ساناساریان است به نام " جنبش حقوق زنان در ایران" که به نظر من یکی از بهترین کتابهایی است که در این زمینه خوانده‌ام. نویسنده بدون هیچ پیشداوریی، تحلیلی تاریخی از مبارزات زنان ایرانی از سال ١٢٨٠ تا ١٣٥٧ به روی خواننده میگشاید. این کتاب را خانم نوشین احمدی خراسانی ترجمه کرده است و در نشر اختران به چاپ رسیده است. ضمناً یک فصل این کتاب سانسور شده است که آنرا میتوانید در وبلاگ پویای عزیز (با تشکر فراوان از وی) داشته باشید.

در ضمن در همینجا به اطلاع میرسانم که مصمم هستم به زودی نشستی پالتاکی در معرفی این کتاب برگزار کنم. پس گوش به زنگ باشید.