من نمیدانم چرا وقایع تبریز دارد به این شکل پیش میرود؟ یعنی یک جورهایی به آن مشکوکم. البته همه میدانیم از آنجائیکه مردم هر گوشه‌ای از این سرزمینی که به صاحبان اصلی‌اش تعلق ندارد و عده‌ای مردم آن و سرمایه‌هایش را به گروگان گرفته‌اند و هر چه میخواهند انجام میدهند و به احدی هم پاسخگو نیستند، و از آنجائیکه سرنشینان این سرزمین به خصوص اقلیتهای آن (قومی، دینی، جنسی،...)، بعد از بیرون انداختن ارتجاع پادشاهی و رودرروی با ارتجاع مذهبی دیگر جانشان به لبشان رسیده و منتظر کوچکترین فرصتی هستند تا نارضایتی تلنبار شدهء خود را آشکار سازند، به بهانه‌ای نیاز ندارند و در زنده‌گی روزمره خود هزاران علت برای طغیان و اعتراض میابند. ولی فقط چرا به کاریکاتور و کاریکاتوریست و روزنامه بسنده میکنند؟ چرا به اصل قضیه و مصببین این نابسامانیها اشاره نمیشود؟ چرا مسئله آذربایجان جنوبی و...مطرح میشود؟ چرا به آپارتاید در کل آن پرداخته نمیشود؟ مگر فقط در این رژیم به آذری‌ها توهین میشود، مگر فقط حقوق آذریها است که زیر چکمه و نعلین له میشود؟ از همان فردای به قدرت رسیدن خلیفه‌گری اسلامی در ایران توهین به زنان ایرانی، یعنی نیمی از جامعه، با شعار یا روسری یا توسری شروع شد و با نوشتن قانون اساسی قرون وسطائی‌شان به آپارتاید قومی، جنسی، مذهبی، و...شکلی قانونی بخشیدند. یعنی قانوناً حقوق زنان در وحله اول و بعد غیرخودی‌ها در مرحله بعدی به هیچ گرفته شد و تبعیض قانونی شد. هر روز که روزنامه‌ای را میخوانی، برنامه رادیویی گوش میکنی، به پای تلویزیون می‌نشینی ویا به سینما میروی با توهین و تبعیض روبرو هستی.
لازم نمیبینم که بخواهم مواردی را بر شمارم ولی نگاه کنید: نویسنده‌گانی را میکشند، خانواده‌ها‌یشان وکلایی برای رسیده‌گی به قتلها انتخاب میکنند، وکلا به اتهام پرونده سازی به زندان روانه میشوند. ولی یک روحانی در ایستگاه مترو جوانی را در ملع عام به قتل میرساند، آن روحانی پس از مدتی آزاد میشود. این توهین به انسانیت نیست؟ تبعیض بین خودی و غیر خودی نیست؟ چرا هزاران نفر بیرون نمیریزند؟ من از فوتبال متنفرم ولی توهینی از این بالاتر که زنان ایرانی اجازه نداشته باشند برای دیدن بازی فوتبال به استادیوم بروند؟ چرا در این مورد اعتراضی صورت نمیگیرد؟ چرا کاریکاتورهای دانمارکی نفرین میشوند، پرچمها سوخته میشوند، سفارتخانه‌ها به آتش کشیده میشوند ولی از حقوق زن ایرانی صحبتی به میان نمی‌آید؟ و تازه ایرانیان خارجه نشین برای این حرکات تفاهم هم دارند. چرا تبعیض قانونی برای زنها مدارا میشود؟ نمیتوانم بفهمم که چرا اصطلاحاتی مانند زن ذلیل، جوکها و کاریکاتورهای ضد زن ( که در این رژیم مردسالار ساخته و مثل نقل و نبات هم از آن استفاده میشود) احساسات هیچ انسان ایرانی را جریحه‌دار نمیکند و قلبی را به درد نمیآورد؟
من معتقدم هر جا تبعیض و نابرابری هست، هر جا حقوق انسانی پایمال میشود باید که اعتراض کرد، باید که بر علیه آن مبارزه کرد ولی آیا اتفاقات تبریز از این نوع اعتراضات است؟ من شک دارم.

_______________________________
مدتی را در سفر و در اینجا خواهم بود.