این جمله‌‌ای است که من به طور مدوام دارم در این چند روز اخیر در جواب آلمانیها که نظر مرا در مورد اعتراضات بر علیه کاریکاتورها میپرسند تکرار میکنم.
به آنها میگویم اسلامیسم یک حرکت سیاسی است که اسلام را وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف خود قرار میدهد و آنرا ایدئولوژه میکند. حال این اسلامیستها هستند که خشمگینند و این اعتراضات را هم اسلامیستها سازماندهی میکنند. نگاه کنید به ایران در داخل به علت مسائل سیاسی و اقتصادی تا خرخره در تنگنا است و در خارج به علت پیگیری غنی کردن اورانیوم برای ساختن سلاحهای اتمی تحت فشار است. سوریه که یک پایش در ترورهایی از جمله رفیق حریری در لبنان و کلاً نابسامانی‌هیای آن دیار و پای دیگرش به علت فرار و اعترافات عبدالحلیم خدام گیر است. در فلسطین بعد از انتخابات و اینکه کشورهای اروپائی گفتند به دولتی متشکل از حماس و با ایدئولوگی فعلی آن کمک مالی نخواهند کرد. و در یک کلام: جنگ قدرت و با استفاده از هر وسیله‌ای حتی مذهب.
و ادامه میدهم که البته این تخمی است که خود شما اروپائیان در لانه گذاشتید (ضرب‌المثل آلمانی که مترادف فارسی آن میشود: آنچیزی را درو خواهی کرد که کشت کنی). زمانی که در بحبوحه جنگ سرد، مردم ایران درسالهای پایانی ٧٠ میلادی برای آزادی و برابری و عدالت اجتماعی برخواستند این دولتهای اروپائی و آمریکائی بودند که از ترس نیروهای چپ و مستقل خمینی را علی‌رغم خواست و میل خود روانه پاریس کردند و به رهبر جنبش تبدیل کردند و در سالهای بعد از آنهم علی رغم نقض حقوق بشر و خفه کردن هر حرکت دموکراتی در نطفه از وی در مقابل هر ناآرامی در ایران پشتیبانی کردند. صدام هم که با کمک کشورهای غربی صدام حسین شدو بن لادن هم که باز به کمک آمریکا توانست در افغانستان آنی بشود که شاهدیم. آری ایدهء اسلامیسم از خاورمیانه میآید ولی ساز و زره جنگی آن، قدرت و سرعت پخش خود را تنها مدیون کمک غربیها است.
و در آخر ادامه میدهم آخر از خود سئوال کرده‌اید که چگونه در کشوری که آزادی آنرا نداری که کوچکترین فعالیتی و یا سخنی علیه دولت و صاحبان قدرت انجام دهی و حتی اگر به سیاست هم کار نداشته باشی و فقط به دنبال منافع صنفی خودت هم که باشی، اگر نخواهی از طریق کانال دولت و یا دستگاه‌های وابسته به آن حرکت کنی، ضرب شتم و زندان و اعدام در انتظارت خواهد بود، مانند اعتصابات کارکنان شرکت واحد که حتی خانواده و بچه‌های کوچک آنها در امان نماندند، چگونه است که به راحتی میتوانی به خیابان بیایی و به سفارتخانه‌ای سنگ پرت کنی و حتی بتوانی آنرا به آتش کشی؟ ویا پس از گذشت چند ماه از انفجار در مترو و اتوبوس در لندن که به کشته شدن دهها و زخمی شدن صدها انسان بی گناه انجامید، در همان لندن به خیابان بیایی و با بی شرمی خواهان قتل دیگری باشی (به هر علتی) و بگوئی هولوکاست واقعی در راه است و خودتان را آماده سازید؟ (اشاره به عکس)