باید که خودمان را جمع و جور کنیم و از جایمان بلند شویم خاکهایمان را بتکانیم و دوباره راه بیافتیم. باید که شروع کرد و در همه عرصه‌ها به این رژیم قرون وسطائی نه بگوئیم. حال در هر زمینه‌ای که توانش را در خود سراغ داریم. حتی اگر میلیمتری حرکت میکنیم و پیروزیهایمان کوچک است ولی باید به همدیگر دلداری داده و به آینده امیدوار باشیم.
دو روز پیش با هادی منتخبی ( با تشکر از هاله عزیز) صحبتی تلفنی داشتم و وی نگران حال کیانوش سنجری بود و از ما میخواست که کیانوش را فراموش نکنیم. برای همین اینجا را بخوانید و پیشنهاد بدهید چه کار دیگری میتوان کرد؟ و در همین حین به این فکر کنیم که قدم بعدی چه میتواند باشد.